Wiersze

kochaniutka1988

Mnie osobiście bardzo się podoba ten wiersz Smile

No w końcu jakże mogło by być inaczej, skoro autorem jest nasz umiłowany Sługa Boży Jan Paweł II Smile

AveNobody

Lubie wiersze sam mam koło 100 :* ten jest fajny mi sie podoba... ale Swoich jeśli pozwolisz umieszczać nie bede... :* :* :*

kochaniutka1988

Dlaczego nie? Można przecież zrobić nowy temat: "Wiersze AveNobody" i tam mógłbyś pisać swoje wiersze. Ja też piszę wiersze, więc może i ja będę je tutaj zamieszczać. A może ktoś z Was pisze wiersze i chciałby się nimi podzielić?

Gosiak

Czym jest miłość?Powiedz serce!
Czym jest miłość?Szepnij skrycie!
--To dwie dusze,a myśl jedna,
To w dwóch sercach jedno bicie.

Jak przychodzi do nas miłość?
--O,nikt tego nie odgadnie!
Dziś jej nie ma,a jest jutro,
Jako perła w sercu na dnie.

Jakaż miłość jest najczystsza?
--Co z cierpienia i łez wskrześnie,
A najgłębsza miłość?Powiedz!
Jest najcichszą jednocześnie.

A najszczersza?Co o sobie
Nie pamięta ani trochę...
A cóż miłość mówi?Miłość
Nic nie mówi: Ona -- Kocha!

Gosiak

Wypłakałem oczy niebieskie
Stachura Edward

Wypłakałem za tobą
Oczy niebieskie, królewskie i pieskie;
Wypłakałem za tobą
Morze ogromne, lubowne, żeglowne:

Po tym morzu ty płyniesz,
Do mnie ty płyniesz,
Do mnie!

Niech cię dobre bogi!
Niech cię dobre wiatry!
I obłoki białe, dobre!
Wszystko dobre, piękne, modre!
Na wybrzeżu ja tu stoję,
Słyszysz, modlę się i modlę!

Wypłakałem za tobą
Oczy niebieskie, królewskie i pieskie;
Wypłakałem za tobą;
Morze ogromne, lubowne, żeglowne:

Po tym morzu odpływasz,
Ode mnie odpływasz,
Ode mnie!

Niech cię dobre bogi!
Niech cię dobre wiatry!
I obłoki białe, dobre!
Wszystko dobre, piękne, modre!
Na krawędzi ja tu stoję,
Gdy poruszę się, to po mnie.

kochaniutka1988

Wisława Szymborska - Pożegnanie widoku

Nie mam żalu do wiosny,
że znowu nastała.
Nie obwiniam jej o to,
że spełnia jak co roku
swoje obowiązki.

Rozumiem, że mój smutek
nie wstrzyma zieleni.
Źdźbło, jeśli się zawaha,
to tylko na wietrze.

Nie sprawia mi to bólu,
że kępy olch nad wodami
znowu mają czym szumieć.

Przyjmują do wiadomości,
że - tak jakbyś żył jeszcze -
brzeg pewnego jeziora
pozostał piękny jak był.

Nie mam urazy
do widoku w widok
na olśnioną słońcem zatokę.

Potrafię sobie nawet wyobrazić,
że jacyś nie my
siedzą w tej chwili
na obalonym pniu brzozy.

Szanuję ich prawo
do szeptu, śmiechu
i szczęśliwego milczenia.

Zakładam nawet,
że łączy ich miłość
i że on obejmuje ją
żywym ramieniem.

Coś nowego ptasiego
szeleści w szuwarach.
Szczerze im życzę,
żeby usłyszeli.

Żadnej zmiany nie żądam
od przyrbrzeżnych fal,
to zwinnych. to leniwych
i nie mnie posłusznych.

Niczego nie wymagam
od toni pod lasem,
raz szmaragdowej,
raz szafirowej,
raz czarnej.

Na jedno się nie godzę.
Na swój powrót tam.
Przywilej obecności -
rezygnuję z niego.

Na tyle Cię przeżyłam
i tylko na tyle,
żeby myśleć z daleka.